Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα χαιρετίζουμε τη μεγαλειώδη συγκέντρωση και πορεία της 15/10 στις γειτονιές του Κολωνού και Σεπολίων, στην οποία συμμετείχαν δεκάδες συλλογικότητες και φορείς. Παρά τις κακές καιρικές συνθήκες, η κινητοποίηση αποτέλεσε μια μεγάλη αγκαλιά για τα θύματα βιασμού και εκμετάλλευσης και για τα χιλιάδες παιδιά που ζουν στην πίσω αυλή της Αθήνας.

Επρόκειτο για μια πολύχρωμη συγκέντρωση, μια κραυγή ενάντια σε κράτος, αστυνομία, δημοτική αρχή και κεφάλαιο, που θρέφουν και καλύπτουν τους βιαστές των παιδιών μας και κάθε λογής οικονομικές και έμφυλες καταπιέσεις. Το χειροκρότημα και η αποδοχή της γειτονιάς σε αυτή τη συγκέντρωση οργής και αλληλεγγύης, δίνουν δύναμη σε όσους/όσες αγωνίζονται για ψωμί-παιδεία-υγεία-ελευθερία και κατάργηση κάθε έμφυλης ανισότητας και βίας.

Συγκέντρωση 21/9 στις 19:00 στη Γλάδστωνος και πορεία προς την πλατεία Συντάγματος

Στις 21 Σεπτέμβρη 2022 συμπληρώνονται 4 χρόνια από τότε που ο/η Ζακ/Zackie δολοφονήθηκε άγρια από ιδιοκτήτες και αστυνομικούς στην οδό Γλάδστωνος, μπροστά σε δεκάδες κόσμο που δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν τη σφαγή και να αποτρέψουν τη βαρβαρότητα. Αυτή η εν ψυχρώ δολοφονία είναι το επακόλουθο της στοχοποίησης και της καταστολής του κάθε «διαφορετικού/ης», όλων όσων αποκλίνουν από τα κυρίαρχα στερεότυπα της «αποδεκτής ταυτότητας» (έθνους, θρησκείας, φύλλου, φυλής, σεξουαλικού προσανατολισμού), των τοξικοεξαρτημένων, των μεταναστ(ρι)ών και κάθε αδύναμου/ης ή κοινωνικά αποκλεισμένου/ης, που θεωρούνται από κράτος, κεφάλαιο, δημοτική αρχή και αστυνομία ως ανεπιθύμητα «σκουπίδια» που χαλάνε την τουριστική γκλαμουριά, την κερδοφορία και την «τάξη» του κέντρου της Αθήνας.

Το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου, στις 19:30, στην πλατεία Αυδή, η Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων (ΑΚΕΑ), διοργανώνει την εκδήλωση-συζήτηση με τίτλο «Έμφυλες Χωρικότητες και Διεκδικήσεις».

Θα ακολουθήσει βραδιά με χαλαρή μουσική και αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ.

Αγωνιζόμαστε για μια ζωή χωρίς βία, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φόβο, με ισότητα και ελευθερία

163 χρόνια μας χωρίζουν από τις 8 Μάρτη του 1857, όταν η διαδήλωση των γυναικών της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού στη Νέα Υόρκη για καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές πνίγηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής της εποχής. αλλά αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών που δεν σταμάτησε. Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα. Οι γυναίκες όμως ξέρουν να παλεύουν και να συνεχίζουν τους αγώνες τους και μετά από 2 χρόνια δεν φοβήθηκαν να βγουν πάλι στους δρόμους. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή να καθιερωθεί η 8 Μάρτη ημέρα μνήμης και αγώνα για το γυναικείο ζήτημα.

Καταγγέλλουμε με έντονο τρόπο τα αποτρόπαια εγκλήματα των γυναικών που ήρθαν στο φως στη γειτονική Κύπρο. 

Ήταν γυναίκες, ήταν μετανάστριες, ήταν υπηρέτριες. Ο δολοφόνος στρατιωτικός, σεξιστής, ρατσιστής καλυπτόμενος από ένα καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα. Η ταξικά εγκληματική αδιαφορία της Κυπριακής αστυνομίας απέναντι στις ευάλωτες κοινωνικά μετανάστριες, είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με τον δολοφόνο, ήταν ρατσιστική και σεξιστική.