1. Καταγγελία της αυταρχικής πολιτικής της δημαρχίας απέναντι στις κινητοποιήσεις των κατοίκων στις γειτονιές

Για πολλοστή φορά η δημαρχία Μπακογιάννη αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις των κατοίκων με ΜΑΤ και κλούβες. Την ώρα της διεξαγωγής του δημοτικού συμβουλίου με τηλεδιάσκεψη, έξω από το δημαρχείο στην πλατεία Κοτζιά πραγματοποιήθηκε, κινητοποίηση από την Επιτροπή Πολιτών Γειτονιών Πατησίων, την Πρωτοβουλία Αγώνα για το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα και τους συμβασιούχους εργαζόμενους, με έντονη παρουσία από ΜΑΤ και κλούβες. Η αντιδημοκρατική πολιτική της δημοτικής αρχής φτάνει στα όρια της απολυταρχίας και του ολοκληρωτισμού. Το τελευταίο διάστημα εξαπλώνεται στις γειτονιές, πρόσφατα στα Πατήσια στο πάρκο στην Ιακωβάτων, λίγες μέρες πριν στο Πολύγωνο. Για να εμποδιστούν οι κινητοποιήσεις των κατοίκων στα Πατήσια, που αντιδρούν στην αρπαγή ενός από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους στη γειτονιά τους, επιστράτευσε ΜΑΤ, δακρυγόνα, κρότου λάμψης, μέχρι και τη δημοτική αστυνομία, Έφτασαν σε σημείο να χτυπήσουν ηλικιωμένες/ους που αντέδρασαν όταν είδαν ξαφνικά τις μπουλντόζες να ξεριζώνουν τα δέντρα και να τους απαγορεύουν την είσοδο στον χώρο που μέχρι τώρα έπαιζαν ελεύθερα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Προς: τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου

Κοιν.: Γενικό Γραμματέα, Αλέξανδρο Τσιατσιάμη

Θέμα: Αίτημα να εισαχθούν στα εντός ημερησίας διάταξης θέματα του ΔΣ στις 19/7/2021 αυτά που αφορούν τον ελεύθερο χώρο στην Ιακωβάτων, το πάρκο της Ακ. Πλάτωνα, την ανανέωση των συμβάσεων COVID-19 και κοινωφελών του ΟΑΕΔ, επαναπρόσληψη όλων των καθαριστ(ρι)ών των σχολείων της πόλης, ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών

Μέρος Α’:

της Ευγενίας Μαρκουλάκη*

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΡΙΝ

Είμαι η Ευγενία, μητέρα τεσσάρων υπέροχων παιδιών, μιας κόρης και τριών γιων. Θα ήθελα να αναφερθώ σχετικά με την επαναπρόσληψη μου και την επιστροφή στην εργασία μου, μετά από πολλούς και διαρκείς αγώνες.
Από τον Απρίλιο του 2019 έως και τον Οκτώβριο του 2020 εργαζόμουν στον Δήμο Αθηναίων, στον τομέα της αποκομιδής, ως συνοδός σε απορριμματοφόρα στη νυχτερινή βάρδια. Και αναφέρω «εργαζόμουν», γιατί έχω απολυθεί ήδη δυο φορές. Γράφομαι και ξεγράφομαι στο ταμείο ανεργίας. Αυτό το «βιολί» εδώ και τέσσερις μήνες κοντά…

Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη όλων των συμβασιούχων και για μόνιμη και σταθερή εργασία συνεχίζεται ανυποχώρητα!

Χαιρετίζουμε τη μεγάλη νίκη των 43 συμβασιούχων της 3Κ που σήμερα 18/2/2020 απέσπασαν τη δέσμευση του δημάρχου της Αθήνας, στην κινητοποίηση που πραγματοποίησαν, ότι θα εφαρμόσει τη δικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία παρατείνει τις συμβάσεις τους μέχρι να εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα τον Σεπτέμβριο του 2020.

Στηρίζουμε την κινητοποίηση των συμβασιούχων την Τρίτη 18/12 και ώρα  9.30 π.μ. στο δημαρχείο

Στις 12 Φεβρουαρίου 2020 το Πρωτοδικείο Αθηνών δέχτηκε το αίτημα 43 συμβασιούχων από την 3Κ και παρατείνει τις συμβάσεις τους μέχρι να εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα τον Σεπτέμβριο του 2020.

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες/όλους

Απαιτούμε από τον δήμο της Αθήνας τη μετατροπή των συμβάσεών των καθαριστών-καθαριστριών σε αορίστου χρόνου και μηνιαία καταβολή αποδοχών

19 χρόνια με συμβάσεις έργου, με μισθούς πείνας, με πολλά χαμένα μεροκάματα -γιατί οι συμβάσεις δεν υπογράφονται σωστά- και απλήρωτες πολύ συχνά για μήνες, οι σχολικές καθαρίστριες κρατούν χρόνια τώρα με το μόχθο τους, τα σχολεία όρθια και αξιοπρεπή για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Αγωνίζονται καθημερινά και μέσα σε αντίξοες συνθήκες (πολλές φορές με εντελώς ανεπαρκή, ακόμα και με ακατάλληλα υλικά, όπως στον δήμο της Αθήνας), ώστε τα σχολεία να είναι καθαρά, ώστε οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να λειτουργούν σε ένα υγιές και ασφαλές περιβάλλον.

Μια πρώτη νίκη πέτυχαν οι 42 απολυμένοι συμβασιούχοι της προκήρυξης 3Κ του δήμου της Αθήνας. Με σημερινή δικαστική απόφαση, μετά από αρκετές κινητοποιήσεις, παρατείνεται η παραμονή τους στην εργασία ως τις 31/12/2019. Οι εργαζόμενοι δεν είχαν αποδεχτεί μοιρολατρικά την απόλυσή τους στις 30/10 από το δήμο της Αθήνας. Αρνήθηκαν να δεχτούν ότι πρέπει να δέχονται αδιαμαρτύρητα τη λεηλασία της ζωής τους και να τους απολύουν από τη δουλειά τους χωρίς ποτέ να υπολογίσουν τις ανάγκες τους και τα δικαιώματά τους.