Άρθρο του Θεόδωρου Μεγαλοοικονόμου, ψυχίατρου και μέλους της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα. Αναδημοσίευση από την Παντιέρα.
Οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις για τα όσα συμβαίνουν στην «Κιβωτό του Κόσμου» δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο γι’ αυτές, όπως και για όλων των ειδών, τις ιδρυματικές δομές. Η αντιμετώπιση των κάθε είδους εγκλείστων (και επ’ ουδενί, σύμφωνα με τον συνήθως χρησιμοποιούμενο λεκτικό ευφημισμό, «ωφελουμένων») είναι πάντα βασισμένη στους κανόνες της πειθαρχημένης διαβίωσης και στον άνωθεν έλεγχο, διαχείριση και χειραγώγηση κάθε στιγμής της ζωής τους – με τη λεκτική και τη σωματική κακοποίηση ν’ αποτελούν δομικά και συστατικά στοιχεία της πειθαρχημένης διαβίωσης και τη σεξουαλική κακοποίηση, αγοριών και κοριτσιών, μια από τις πιο συχνές «παρενέργειες» αυτού του περίκλειστου εξουσιαστικού συστήματος λειτουργίας. Παντού, το όποιο επιδιωκόμενο, και εν πολλοίς προβαλλόμενο, ως «χαμόγελο του παιδιού», μετατρέπεται σε «κλαυσίγελος του παιδιού», όταν, εκτός από τις τιμωρητικές πρακτικές στα παιδιά, ακόμα και στους χώρους των εργαζομένων υπάρχουν κάμερες για τον διαρκή πανοπτικό έλεγχό τους.
Read More »